به نام خدا و برای خدا

حسن روحانی رئیس جمهور گفت: «اگر ایرانی هست و اگر خون ایرانی در رگ‌های اوست برای تیم ایرانی کف می‌زند. در والیبال، کشتی، فوتبال و همه ورزش‌ها اینطور است که وقتی تیم ایران در برابر تیم مقابل و تیم رقیب پیروز می‌شود ایرانی برای او کف می‌زند، آن وقت می‌شود برای این تیم بزرگ با عظمت و با این کار باعظمت یک کسی ایرانی باشد و کف نزند؟!»

پس از مدتها به خود بالیدن و خود را برای سرگرم کردن ملت، مستحق تشویق دانستن، بلاخره با حماسه سرائی جناب روحانی در همایش ملی سازمان مردم نهاد سلامت، قفل دست مردم باز شد و برای پیروزی مجازی و مشکوک به ترکمنچای دوم، جمعیت حاضر در سالن را به وجد آورده و برای لحظاتی شروع به کف زدن نمودند تا عقده جناب روحانی فرو نشیند، زیرا در سال 92 از اساتید دانشگاهها خواست که از توافق ژنو دفاع کنند ولی هیچ استاد عاقل دانشگاهی حاضر نشد برای به تاراج دادن توان هسته ای کشور سخن یا مقاله ای در تائید آن بنویسد و در صدا و سیما به دفاع برخیزد و کف بزند! پس از اینکه عده ای از جوانانی که هیچگاه متن بیانیه سیاسی لوزان را در سال 94 هنوز هم ندیده اند و آنان را به خیابانها آورده و به شادی وادار نمودند و برخی از همراهان دولت در صدا و سیما بیانیه لوزان را موفقیت آمیز معرفی نمودند، به یک باره این اقدامات اغوا کننده با روشنگری و تبیین خطوط قرمز توسط کشتیبان انقلاب امام خامنه ای رنگ باخت و معظم له فرمودند؛ "هنوز اتفاقی نیفتاده که نیاز به تبریک داشته باشد!" و جناب روحانی تا اینجا موفق نشدند با گزارشهای غلط و غیر واقعی خود، ملت را به کف زدن واداردو لذا در این همایش عقده دل وا کرد و مردمی که هنوز از کم و کیف برجام و قطعنامه جدید شورای امنیت سازمان ملل مطلع نیستند، با سخنانی نادرست و بر خلاف توافقات صورت گرفته، درخواست کف زدن نمود که جمعیت هم با اکراه و شاید اشتیاق اجابت نموده و کف زدند و کف کردند!

در حالی که هر روز خبرهای نگران کننده ای از محتوای برجام و قطعنامه بگوش می رسد و سخن از وجود توافق محرمانه ای در آژانس بین المللی انرژی اتمی شنیده می شود، وادار کردن ملت به کف زدن، خیانت به کشور و مردم محسوب می گردد و باید آقای روحانی در برابر ملت به این سئوال اساسی بدون لکنت زبان پاسخ گویند؛ آیا می شود با کف زدن جلوی کلاه بزرگی را که کدخدا(آمریکا) بر سر تیم مذاکره کننده ایرانی و آقای روحانی گذاشته، جامعه را بخواب عمیق فرو برد تا قرارداد بدتر از ترکمنچای را به مردم خوراند و کدخدای خود(آمریکا) را خوشحال کرد؟!

امام علی(ع) در کتاب گهر بار نهج البلاغه نامه 26 می فرماید: و ان اعظم الخیانة الامة، و افظع الغش غش الائمه؛« همانا بزرگترین خیانت، خیانت به ملت، و رسواترین دغلکاری، دغلبازی با امامان است.

وحید یامین‌پور در صفحه اینستاگرام عود در توضیح این بخش از نامه امام علی(ع) می نویسد: «دغل بازی با رهبری یعنی بگویی چشم و خلافش عمل کنی، یعنی او را در عمل انجام شده قرار بدهی، یعنی مردم را علیه او بشورانی، یعنی نامه بی سلام و تحیت بفرستی و تهدیدش کنی، یعنی کاری کنی که نفوذ و اقتدارش کاهش یابد... هرچند ان شاء الله با وجود دغلبازان، حضرتشان همیشه موید و مقتدرتر از پیش خواهند بود.»

والسلام